Skeiðklukkur og ókurteisi

Það var í kosningasjónvarpinu á stöð tvö. Ég hafði aldrei verið í kosningasjónvarpi áður, bara horft á það og var nú í tilbúinn til þess að útskýra frábæra kosningastefnu Pírata í beinni útsendingu ásamt frambjóðendum hinna flokkanna. En hvað gerðist? Eitthvað allt annað en ég bjóst við.

Kannski hefði þetta ekki átt að koma mér á óvart. Kannski var þetta vegna þess að ég hef aldrei verið með stöð tvö og ekki fylgst nægilega vel með fyrirkomulaginu á þessum umræðum þar áður. Hver svo sem orsökin var þá var afleiðingin sú að ég var ókurteis og ég sé eftir því. Það er ekki neinum öðrum að kenna en mér, en mig langar samt að útskýra hvað gerðist og af hverju því þetta er gegnumgangandi vandamál í íslenskum fjölmiðlum, gerist allt of oft.

Það var nefnilega þannig að fyrir þáttinn sagði Heimir Már okkur öllum að hann væri að passa upp á að allir myndu fá jafn mikinn tíma, hann væri með það í eyrunum og benti á heyrnartólin sem hann var með. Mér fannst hins vegar koma í ljós þegar leið á þáttinn að ætlunin var ekki að leyfa fólki að fá jafn mikinn tíma. Þá greip ég fram í fyrir öðrum frambjóðendum. Ég man ekki hverjum en minnir að það hafi verið einhver af formönnum stjórnarflokkanna

Tilfinningin fyrir þessu ójafnvægi í tíma var fannst mér vera vegna þess að þáttastjórnandi spurði formenn stjórnarflokkana fleiri spurninga. Það var ósagt, en greinilega ætlunin, að aðrir ættu að grípa fram í. Og þegar líða tók á þáttinn bar óþolinmæðin mig ofliði. Ósanngirnin í því að loforð um jafnt tækifæri til þess að komast að væri brotið var einfaldlega yfirgnæfandi.

Eftir á að hyggja hefði ég átt að spyrja þáttastjórnanda beint, hvort það væri ætlun hans að láta fólk grípa inn í og verða þannig ókurteisi frambjóðandinn, eða hvort hann væri bara að gleyma sér svona rækilega í þáttastjórninni. Í kosningabaráttunni fór ég víða og tók þátt í mörgum umræðum og það var víðast hvar góð stjórn á málum. Besta umræðustjórnin var í Fjölbrautaskólanum við Ármúla, verst hjá stöð tvö og Samtökum iðnaðarins.

Jafnræði skiptir miklu máli í stjórnmálum og það er sorglegt að sjá þau sem eiga að gæta þess best mistakast og þetta er ekkert einsdæmi, t.d. í fréttaannál RÚV komu sjö stjórnarþingmenn í lok þáttar til þess að segja hversu æðislegt næsta ár yrði en enginn úr minnihluta. Í sama fréttaannál voru kosningaauglýsingar flestra flokka sýndar, ekki allra, og því verður að spyrja hvað ræður því að sumir eru skildir eftir útundan? Jafnt aðgengi er nefnilega ekki bara mikilvægt, það er hornsteinn lýðræðislegs samfélags.

Allir gera mistök, ég gerði mistök þarna, viðurkenni að ósanngirni er fljót að eyða þolinmæðinni hjá mér og biðst afsökunar á því. Næst eiga að vera sýnilegar skeiðklukkur.