Borgaraleg óhlýðni ráðherra?
Í umræðum um fjármálaáætlun í gær varð fjármálaráðherra rosalega fúll yfir því að ég væri að spyrja hann út í formið og fannst það ekki nægilega praktísk umræða. Það er mjög kaldhæðnislegt miðað við að hann var fjármálaráðherra þegar form laga um opinber fjármál voru samþykkt. Fjármálaráðherra hefur kvartað yfir þessu áður, að það þurfi nú tíma til þess að innleiða verkferlana sem lögin kveða á um.
En lögin eru eins og þau eru, allir frestir sem voru byggðir inn í lögin eru útrunnir. Ef það þarf tíma til þess að innleiða lögin þá á fjármálaráðherra einfaldlega að mæta til þingsins með rökstudda breytingu á lögunum. Fjármálaráðherra er líka á hálum ís þegar hann gagnrýnir umræðu um formið með rökunum um að það sé ekki enn búið að innleiða ferla til þess að fara eftir forminu. Það er einhvers konar hringavitleysa þar á ferð.
Málið er auðvitað að umræðan um formið er mikilvæg. Það eru mikilvægar upplýsingar sem vantar frá framkvæmdavaldinu varðandi stefnu stjórnvalda og fyrirkomulag fjárheimilda. Ég geri það ekkert að gamni mínu að spyrja um formið nema þar sem það er mikilvægt. Ég er til dæmis ekki að kvarta í dómsmálaráðherra um að prestar mæti ekki tvisvar á ári á öll heimili landsins eins og tilskipun um húsvitjanir kveður á um.
Staðreyndin er einfaldlega sú að fjármálaráðherra er ekki að fara eftir lögum um opinber fjármál, eins og hann viðurkenndi í orðum sínum að ekki væri búið að innleiða öll verkferli vegna laganna. Þeim flokki sem fjármálaráðherra þjónar finnst nefnilega mjög gott að geta gripið til orðanna „ekkert ólöglegt var gert” og vælir auðvitað þegar bent er á það þegar ekki er farið eftir lögum.
En, ekki er allur skaðinn skeður enn. Nú getur þingið krafist þess, enn og aftur, að fá þau gögn sem upp á vantar til þess að það sé hægt að taka tillit til þess í nefndarvinnunni. Ég býst ekki við miklum árangri enda hefur verið spurt áður án þess að svör hafi borist. Það er annars líka lögbrot.