Pistlar

Þegar við segjum að við eigum að trúa þolendum, þýðir það einfaldlega að við viðurkennum upplifun þeirra. Það þýðir ekki að við eigum að grípa til harkalegra aðgerða eða leita hefnda, heldur að veita þeim stuðning og skilning. Þetta er grunnurinn.

Það eru til margar tegundir af slúðri og þegar maður les slúður skiptir máli að átta sig á því hvers konar slúður er um að ræða. Er slúðrið byggt á vangaveltum einhvers út frá eigin stjórnarhorni eða eru einhverjar heimildir sem liggja þar á bak við? Eru heimildirnar munnlegar eða skriflegar? Hversu áreiðanlegar eru heimildirnar? Svokallaðar heimildir geta bara verið vangaveltur einhvers annars sem eru ekki byggðar á neinu nema persónulegum skoðunum viðkomandi.

Aðeins um erfðaefni Framsóknar

Í síðustu viku var fjallað um að hagnaður Festar jókst um 78,5% á milli ára. Samfélagsmiðlar tóku við sér og hneyksluðust hressilega á þessari græðgi á meðan fólk glímir við háa vexti á lánum og háa verðbólgu. Skiljanlega - því 78,5% hækkun á gróða á milli ára lítur út fyrir að vera ansi hressileg hækkun. Þegar nánar er að gáð, hins vegar. Af því að einföld prósenta segir ekki alla söguna - þá skulum við skoða þetta nánar.

Fyrir tveimur vikum var gerð launvígstilraun á forsetaframbjóðanda í Bandaríkjunum. Í kjölfarið komu fram fordæmingar gegn pólitísku ofbeldi og krafa um samstöðu. Tæpum tveimur vikum seinna er þessi sami frambjóðandi hins vegar farinn að ala á óeiningu og tala um “öfga vinstri brjálæðinga”, ofurfrjálslyndi og barnaaftökur.

“Núna er að koma að því að taka þá ábyrgð og þið skuluð bera hana með ykkar lífi! Þú ert þjóðarmorðingi ásamt öllum öðrum þingfíflum. Þú valdir og núna eru skuldadagar að koma” - var sagt við mig fyrir stuttu síðan á opinberum vettvangi (FB hóp).

Eitt það helsta sem ég hef lært á þeim 7 árum sem ég hef verið á þingi er að kjörnir fulltrúar kunna almennt ekki starfið sem þau eiga að sinna. Kunna ekki muninn á opinberu og pólitísku valdi.

Í Kastljósi í desember síðastliðnum lét umhverfisráðherra, Guðlaugur Þór Þórðarsson, eftirfarandi ummæli falla: „menn kannski átta sig ekki á að við Íslendingar erum núna komin með lausnir þegar kemur að kolefnisföngun. Bara hér á stað sem við öll þekkjum, Akranesi, þar er til dæmis stærsta varanlega kolefnisföngunarverkefni í heimi, Running Tide.“

Fyrir tæpum 7 árum skrifaði ég fyrsta pistilinn minn í Morgunblaðið sem Pírati. Nú, rúmlega 200 pistlum síðar fannst mér við hæfi að rifja upp fyrsta pistilinn sem ég skrifaði, þar sem ég kynnti mig og áskoranirnar sem við stóðum frammi fyrir sem samfélag. Ég held að það sé óhætt að segja að áskoranirnar (og lausnirnar) eru enn þær sömu - og freki kallinn (sérhagsmunastefnan) hefur orðið fyrirferðameiri.