Dlaczego rząd trzech partii jest tak skomplikowany?

W zeszłym tygodniu został sformowany nowy rząd z tymi samymi partiami, które współpracowały ze sobą od wyborów w 2017 roku. Premier zrezygnowała z rządu, pozostawiając partie bez przewodniczącego. Dlatego konieczne było znalezienie nowego przewodniczącego na spotkania ministrów, co wymagało nowych negocjacji między partiami.

Krążą różne historie na temat tych negocjacji, na przykład że liderzy Partii Postępowej i Partii Niepodległości prowadzili rozmowy z liderem Partii Reform przed oficjalnym ogłoszeniem przez premier, że rozważa kandydowanie na prezydenta. Próbowano również przeprowadzić wybory parlamentarne 11 maja, ale Prezydent Guðni stanowczo tego odmówił, grożąc ustanowieniem rządu tymczasowego lub rządu poza parlamentem do jesieni, jeśli próbowano by coś takiego zrobić.

To wszystko jest częścią procesu negocjacyjnego. Badanie wszystkich możliwości, aby dowiedzieć się, co można zrobić. Klasyczna technika negocjacyjna polega na stawianiu ekstremalnych żądań, a następnie stopniowym ustępowaniu, aż do osiągnięcia rozwiązania. Ta technika negocjacyjna bardzo dobrze sprawdza się w konkurencji różnych stron, gdzie każda strona chce osiągnąć jak najwięcej swoich żądań, a na końcu wszyscy są niezadowoleni z wyniku. Im więcej stron bierze udział w negocjacjach, tym trudniejsze są negocjacje.

Sojusznicy nie oferują sobie nawzajem niemożliwych opcji, tylko konkurenci to robią. To właśnie jest sytuacja rządu. Są konkurentami, a nie sojusznikami, pomimo posiadania umowy o współpracy. Skutkiem tego jest to, że rywalizacja zaraża parlament, gdzie nie można wiedzieć, czy istnieje zgoda między partiami rządzącymi w kwestii poszczególnych spraw rządowych. Skutkuje to niekończącym się długim czasem poświęconym na prace nad sprawami, które potem nigdy nie zostają zatwierdzone. To strata czasu przez rząd, który jest zbyt zajęty wewnętrznymi sporami, aby ustalić jasną politykę.

Negocjacje nie muszą być prowadzone w ten sposób; to jest wybór. To jest wybór wejścia w współpracę, gdzie każda decyzja jest przedmiotem walki. Gdzie wszystkie sprawy są brane jako zakładnicy w celach negocjacyjnych, niezależnie od tego, jak pozytywne byłyby one dla kraju i ludzi. Jeśli uda mi się przeforsować tę sprawę przez parlament, wtedy pozwolę, aby jedna z waszych spraw przeszła. W współpracy trzech partii takie przymusowe techniki negocjacyjne są bardzo trudne, ponieważ wiążą się z dwoma przeciwnikami, a nie tylko jednym. Dlatego te partie mówią, że współpraca wielopartyjna jest tak skomplikowana, ze względu na metodę współpracy, której używają.

Jest to możliwe, jeśli istnieje wola, aby podejść do swoich partnerów z szacunkiem dla ich wartości i rozpocząć negocjacje na tej podstawie. Zamiast wymagać, aby partnerzy zdradzili swoje przekonania, należy pracować z wspólnymi przekonaniami ludzi. W ten sposób osiągamy prawdziwą współpracę.