Hin klassíska vörn: Efnisleg umræða um þriðja orkupakkann

Rökvillur eru stór hluti af stjórnmálaumræðu. Nýlega hafa komið fram nokkrar slíkar í umræðunni um 3OP. Ásakanir um persónuárásir hafa flakkað. Ásakanir um að mótaðilinn hafi “engin önnur rök …” en eitthvað smávægilegt. Dæmi um það er að það voru engin önnur rök en að mótherjar mættu ekki á fundi. Annað dæmi um það er að þriðji orkupakkinn hafi lítil sem engin áhrif á Ísland. Enn annað dæmi er að mótmælendur pakkans höfðu sjálfir tækifæri til þess að hafna pakkanum á fyrri stigum málsins.

Merkilega mörg þessi “engin önnur rök”. En það er samt rétt, þetta eru smávægileg rök og skipta engu máli. Sem betur fer eru til fullt af öðrum rökum í málinu sem hafa oft komið fram en sá sem færir fram “engin önnur rök …” kýs bara að hunsa og láta eins og þau hafi aldrei verið sögð. Rökvillurnar eru fleiri en síðasta sem ég ætla að nefna er “að vilja ekki ræða efnið”. Þessi rökvilla er af sama meiði og “engin önnur rök” og byggir yfirleitt á því að sá sem færir fram þá rökvillu treystir því að fólk vilji ekki kynna sér málflutning mótaðila síns. Kannski kannast einhver við þetta sem nákvæmlega sama málflutning og Bjarni Ben var með þegar það átti að ræða ákvörðun hans um að “geyma” skattaskjólsskýrsluna fram yfir kosningar, ákvörðun sem ég tel varða ráðherraábyrgð. Að sjálfsögðu fannst honum voðalega óþægilegt að tala um það og vildi því frekar tala um eitthvað annað. En, þegar þessari rökvillu er slengt fram er auðvitað til fullt af öðrum rökum og auðvitað er fólk í raun og veru að ræða efnið. Rosalega margir eru búnir að vera að því undanfarnar vikur meira að segja. Látum vera að reyna að vísa í allar þær umræður og gerum nákvæmlega það sem beðið er um, að ræða efnið.

Tillagan um þriðja orkupakkann sem um ræðir er að finna hér. Þar er að finna tengla í 8 skjöl, 4 reglugerðir, tvær tilskipanir og tvær ákvarðanir framkvæmdastjórnar. Í þessari umfjöllun þarf ekki að fjalla um þau skjöl sem snúa að jarðgasi af því að Ísland er undanþegið þeim gerðum. Eftir standa 3 reglugerðir og ein tilskipun. Þær eru:

• Reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 713/2009 frá 13. júlí 2009 um að koma á fót Samstarfsstofnun eftirlitsaðila á orkumarkaði.
• Reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 714/2009 frá 13. júlí 2009 um skilyrði fyrir aðgangi að neti fyrir raforkuviðskipti yfir landamæri og um niðurfellingu á reglugerð (EB) nr. 1228/2003.
• Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (ESB) nr. 543/2013 frá 14. júní 2013 um afhendingu og birtingu gagna á raforkumörkuðum og um breytingu á I. viðauka við reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 714/2009.
• Tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2009/72/EB frá 13. júlí 2009 um sameiginlegar reglur um innri markaðinn fyrir raforku og um niðurfellingu á tilskipun 2003/54/EB.

Ég ætla því að fjalla um efni þessara reglugerða og tilskipunar í fjórum köflum hér fyrir neðan. Sú umfjöllun er löng og með mörgum tilvitnunum í reglurgerðirnar og tilskipunina. Ég fer yfir þau atriði sem mér finnst vera áhugaverð, bæði á jákvæðan og neikvæðan hátt. Atriði sem varpa ljósi á heildarmynd orkupakkans og atriði sem vonandi upplýsa fólk eitthvað um hvað þetta mál snýst í raun og veru.

1. kafli: Samstarfsstofnun eftirlitsaðila á orkumarkaði

Tilgangur samstarfsstofnunarinnar (ACER - ESA gagnvart EES löndunum) er að aðstoða eftirlitsyfirvöld, um sameiginlegar reglur um innri markaðinn fyrir raforku, við að framkvæma á vettvangi ESB eftirlitsverkefni sem sinnt er í aðildarríkjum og samræma aðgerðir eftirlitsstofnanna. Í fjórðu grein reglugerðarinnar er fjallað um þær tegundir aðgerða sem stofnunin sinnir:

Stofnunin skal:

• a) gefa út álit (e. opinions) og tilmæli (e. recommendations) sem beint er til flutningskerfisstjóra,
• b) gefa út álit og tilmæli sem beint er til eftirlitsyfirvalda,
• c) gefa út álit og tilmæli sem beint er til Evrópuþingsins, ráðsins eða framkvæmdastjórnarinnar,
• d) taka einstakar ákvarðanir (e. decisions) um sérstök tilvik (e. specific cases) sem um getur í 7., 8. og 9. gr.
• e) leggja fyrir framkvæmdastjórnina rammaviðmiðunarreglur sem eru ekki bindandi (rammaviðmiðunarreglur) í samræmi við 6. gr. 714/2009 um skilyrði fyrir aðgangi að neti fyrir raforkuviðskipti yfir landamæri.

Aðgerðir stofunarinnar eru því nánar útlistaðar í 7., 8. og 9. gr. reglugerðar um samstarfsstofnunina og í 6. gr. reglugerðar um aðgang að neti fyrir raforkuviðskipti yfir landamæri. Þær greinar eru:

1.1 kafli: 7. grein - Verkefni að því er varðar landsbundin eftirlitsyfirvöld

Í fyrstu málsgrein kemur fram að “Stofnunin skal samþykkja einstakar ákvarðanir um tæknileg málefni”. Í þriðju grein er stofnuninni gert að setja ramma um samvinnu landsbundinna eftirlitsyfirvalda og taka tillit til afraksturs slíkrar samvinnu við framsetningu eigin álits, tilmæla eða ákvarðana. Í sjöundu málsgrein er fjallað um að stofnunin þurfi að ákveða skilmála eða skilyrði fyrir aðgangi að og rekstraröryggi grunnvirkis fyrir raforku sem tengir amk. tvö aðildarríki. Fjallað er um það í 8. gr. hvernig stofnunin ákveður þá skilmála og skilyrði.

1.2 kafli: 8. grein - Verkefni sem varða skilmála og skilyrði fyrir aðgangi að og rekstraröryggi grunnvirkis yfir landamæri

Stofnunin tekur ákvörðun í málum sem varða reglusetningu, falla innan valdheimilda landsbundinna eftirlitsyfirvalda, og innihalda skilyrði og skilmála um aðgang og rekstraröryggi EF landsbundin eftirlitsyfirvöld hafa ekki komist að samkomulagi um málið innan sex mánaða eða ef öll landsbundin eftirlitsyfirvöld biðja um ákvörðun saman. Hægt er að biðja um 6 mánaða frest til þess að komast að samkomulagi meira að segja.

Þeir skilmálar og skilyrði fyrir aðgangi að grunnvirkjum yfir landamæri skulu taka til (e. shall include):

• a) verklagsreglu fyrir úthlutun flutningsgetu,
• b) tímamarka úthlutunar,
• c) hlutdeildar í tekjum vegna kerfisangar og
• d) álagningu gjalda á notendur grunnvirkis sem um getur í d. lið 1. mgr. 17. gr. 714/2009. (ef gjöld eru tekin af notendum samtengils)

Hérna er mikilvægt að minnast á orðin “grunnvirkis yfir landamæri”. Vald stofnunarinnar um álit, tilmæli eða ákvarðanir snýst eingöngu um grunnvirki yfir landamæri. Í álitsgerð Friðriks Árna og Stefáns Más er fjallað um valdaframsal til ESA (ekki ACER, þó leitt sé líkum að því að ESA muni bara fara eftir ákvörðun ACER í málinu) í þessari 8. grein. og spurt hvort valdaframsalið til ESA er vel afmarkað og skilgreint. Hér er farið í þýðingu á orðunum “shall include” og sagt að það útiloki ekki fleiri atriði og sé valdaframsalið því ekki vel afmarkað og skilgreint þar sem hægt væri að bæta við fleiri atriðum í listann um skilmála og skilyrði. Þegar það á við í ensku er hins vegar venjulega sagt “shall include but not limited to”. Ekki trúa mér, trúið dönum. Reglugerðin á dönsku notar orðið “omfatter” og orðið “og” . Það þýðir tæmandi listi. Sama í sænsku, “inbegripa” og “og” . Lykilorðið þarna er þetta “og”. Ef það mætti taka tillit til fleiri atriða með danska orðalaginu þá væri það yfirleitt skrifað “omfatter bl.a”. Miðað við þetta er listinn vel afmarkaður og skilgreindur og þar af leiðandi valdaframsalið líka.

En, þetta er valdaframsal? Já. Um að það eigi að vera til verklagsreglur um úthlutun. Að það eigi að vera skýrt hver tímamörk aðgengis séu. Að það sé skýrt hvernig tekjur skiptast ef það verður kerfisöng og hvernig álagning gjalda af notendum grunnvirkis yfir landamæri virkar. Við setjum þessar reglur. Þær þurfa bara að standast þær gæðakröfur sem settar eru fram í þessum reglugerðum og tilskipunum. Hversu mikið valdaframsal er það?

1.3 kafli: 9. grein - Önnur verkefni

Stofnunin getur samþykkt undanþágur þegar lagðir eru nýjir samtenglar, lagt fram álit um vottun og getur einnig fengið önnur verkefni sem innihalda ekki vald til ákvarðanatöku.

Í heildina verður ekki séð, af efni reglugerðarinnar, að þetta valdaframsal sem talað er um sé svona mikið mál.

1.4 kafli: Aðrar greinar reglugerðarinnar.

Aðrar greinar fjalla um samráð og gagnsæi, vöktun og skýrslugjöf, skipulag stjórnar, verkefni stjórnar, stjórn eftirlitsaðila, verkefni stjórnar eftirlitsaðila, framkvæmdastjóra, verkefni framkvæmdastjóra, kærunefnd, kærur, málshöfðun og fjárhagsákvæði. Það gæti vel verið að einhverjum finnist til dæmis nauðsynlegt að skoða “verkefni framkvæmdastjóra” til þess að sjá hvort það sé eitthvað hættulegt valdaákvæði þar. Ég sé ekkert slíkt en hvet fólk til þess að lesa það bara sjálft. Það er í 17. grein reglugerðarinnar. Það áhugaverðasta í þessum köflum eru kaflarnir um samráð og gagnsæi annars vegar og hins vegar um vöktun og skýrslugjöf. Sérstaklega þessar málsgreinar:

• “2. Stofnunin skal sjá til þess að almenningur og hagsmunaaðilar fái hlutlausar, áreiðanlegar og aðgengilegar upplýsingar, einkum að því er varðar niðurstöður úr starfi hennar, eftir því sem við á.”
• “1. Stofnunin skal, í nánu samstarfi við framkvæmdastjórnina, aðildarríkin og viðkomandi landsyfirvöld, þ.m.t. landsbundin eftirlitsyfirvöld og með fyrirvara um valdsvið samkeppnisyfirvalda, fylgjast með innri mörkuðum fyrir raforku og jarðgas, einkum smásöluverði á raforku og jarðgasi, aðgangi að netinu, þ.m.t. aðgangi rafmagns sem framleitt er úr endurnýjanlegum orkugjöfum, og reglufylgni við réttindi neytenda”

2. kafli: Skilyrði fyrir aðgangi að neti fyrir raforkuviðskipti yfir landamæri

Markmið þessarar reglugerðar er að “setja sanngjarnar reglur um raforkuviðskipti yfir landamæri og auka þannig samkeppni á innri markaðinum með raforku að teknu tilliti til sérkenna landsbundinna markaða og svæðismarkaða. Þetta felur í sér að komið verði á fyrirkomulagi vegna jöfnunargreiðslna fyrir raforkuflæði yfir landamæri og að settar verði samræmdar meginreglur um gjöld vegna flutnings yfir landamæri og úthlutun tiltækrar flutningsgetu samtengilína milli landsbundinna flutningskerfa, og að auðvelda tilkomu vel starfandi og gagnsæs heildsölumarkaðar með miklu afhendingaröryggi raforku. Hún kveður á um fyrirkomulag til að samræma reglur um raforkuviðskipti yfir landamæri.”

Til þess að ná markmiðum þessarar reglugerðar er sett upp Evrópunet raforkuflutningskerfisstjóra sem setja reglur um það sem kveðið er á um í markmiðum reglugerðarinnar. Þar er talið upp:

• Jöfnunargreiðslur yfir landamæri,
• meginreglur um gjöld vegna flutnings yfir landamæri,
• úthlutun tiltækrar flutningsgetu samtengilína,
• heildsölumarkaður,
• afhentingaröryggi.

Nánar er fjallað um kerfisreglurnar í 6. mgr. 8. gr. reglugerðarinnar:

Kerfisreglurnar sem um getur í 1. og 2. mgr. skulu ná yfir eftirfarandi svið, að teknu tilliti til svæðisbundinna sérkenna, ef við á:

• a) netöryggi og reglur um áreiðanleika, þ.m.t. reglur um tæknilega varaflutningsgetu til að tryggja rekstraröryggi netsins,
• b) reglur um tengingu við net,
• c) reglur um aðgang þriðja aðila,
• d) reglur um gagnaskipti og uppgjör,
• e) reglur um rekstrarsamhæfi,
• f) verklagsreglur í neyðartilvikum,
• g) úthlutun flutningsgetu og reglur til að bregðast við kerfisöng,
• h) reglur um viðskipti í tengslum við tæknilega og rekstrarlega þjónustuveitingu varðandi netaðgang og kerfisjöfnun,
• i) reglur um gagnsæi,
• j) jöfnunarreglur, þ.m.t. reglur um varaafl sem tengjast netkerfi,
• k) reglur varðandi samræmt gjaldskrármynstur, þ.m.t. staðsetningarmerki og reglur um jöfnunargreiðslur milli flutningskerfisstjóra og
• l) orkunýtni að því er varðar raforkunet

Í 7. gr. er svo sérstaklega tekið fram að: “kerfisreglurnar skulu þróaðar vegna málefna sem varða net og ná yfir landamæri og markaðssamþættingu og skulu ekki hafa áhrif á rétt aðildarríkjanna til að koma á landsbundnum kerfisreglum sem hafa ekki áhrif á viðskipti yfir landamæri.”

Það helsta sem er að finna hérna eru atriðin um kerfisöng, eða þegar það vantar rafmagn einhversstaðar. Þá hjálpa aðrir sem eru með auka orku og fá greitt fyrir það skv. settum reglum. Slík hjálp getur aldrei búið til kerfisöng hjá þeim sem hjálpa því þá virkjast sjálfkrafa sömu reglur um aðstoð til þeirra. Með þessu er afhentingaröryggi tryggt í neyð, án þess að koma öðrum í vandræði, fyrir umsamda greiðslu ef slíkt tilvik kemur upp.

Í þessar reglugerð er líka fjallað um viðurlög og sektir framkvæmdastjórnar. Hvert aðildarríki getur sett sínar reglur og viðurlög fyrir brot á þessari reglugerð og framkvæmdastjórnin getur einnig sektað ef ófullnægjandi eða villandi upplýsingar berast henni í kjölfar skýrt afmarkaðrar beiðni til viðkomandi. Allar slíkar ákvarðanir er að sjálfsögðu hægt að fara með til dómstóla.

3. kafli: Afhending og birting gagna á raforkumörkuðum

Í þessari reglugerð er fjallað um miðlægan upplýsingavettvang, hvernig afhenta á gögn til þess vettvangs og hvernig á að birta þau. Þar eiga m.a. að koma fram upplýsingar um álag, spá um álag, framleiðslu, ótiltækileika, vikmörk, grunnvirki, flutningsgetu, ráðstafanir varðandi kerfisöng, jöfnun, verð og ýmislegt fleira. Ekkert nema gott um þessa reglugerð að segja.

4. kafli: Sameiginlegar reglur um innri markaðinn fyrir raforku

Í þessari tilskipun hiksta margir yfir áttunda lið inngangsorða (e. preamble) tilskipunarinnar sem segir: “Til að tryggja samkeppni og afhendingu rafmagns á sem samkeppnishæfustu verði skulu aðildarríkin og landsbundin eftirlitsyfirvöld auðvelda aðgengi nýrra afhendingaraðila raforku, með raforku frá mismunandi orkugjöfum, yfir landamæri og fyrir nýja söluaðila í orkuframleiðslu”. Þar hnjóta flestir yfir orðinu “skulu” þó það sé samhengi við orðið “auðvelda”.

Í fyrsta lagi er þetta ekki lagalega bindandi texti, hann setur upp markmið tilskipunarinnar sem er svo útfærð í texta tilskipaninnar sjálfrar. Þar kemur fram að aðildarríkin skulu gera það með því að setja aðgengilegar reglur um þessi mál sem mismuna ekki. Þetta er í raun and-einokunar yfirlýsing og hvati til nýsköpunar. Enda er markmið þessa orkupakka að reyna að brjóta upp þá einokun sem enn er til staðar í raforkukerfinu. Það þýðir ekki að neinn verði skyldaður til þess að byggja grunnvirki milli landa heldur, ef það er til staðar, að fylgja settum reglum í stað þess að hygla einum umfram annan.

Markmið þessarar tilskipunar er að setja “settar sameiginlegar reglur um framleiðslu, flutning, dreifingu og afhendingu rafmagns, ásamt ákvæðum um neytendavernd, með það í huga að bæta og samþætta samkeppnismarkaði á sviði raforku í Bandalaginu. Settar eru reglur um skipulagningu og starfsemi á sviði raforku, opinn markaðsaðgang, viðmiðanir og málsmeðferð við útboð og leyfisveitingu og rekstur kerfa. Einnig er kveðið á um skyldur um alþjónustu og réttindi raforkuneytenda og samkeppniskröfur skýrðar”

Í þessari tilskipun er ýmislegt gagnlegt fyrir Íslendinga. Til dæmis skylda um alþjónustu, réttindi raforkuneytenda og bætt neytendavernd. Strax í 3. gr. tilskipunarinnar er fjallað um skyldu um opinbera þjónustu og neytendavernd: “Aðildarríkjunum ber að tryggja, á grunni skipulags stofnana sinna og með viðeigandi tilliti til nálægðarreglunnar, að raforkufyrirtæki séu rekin í samræmi við meginreglur þessarar tilskipunar, með fyrirvara um 2. mgr., til að koma á öruggum og umhverfislega sjálfbærum samkeppnismarkaði á sviði raforku, og að fyrrnefndum fyrirtækjum sé ekki mismunað að því er varðar réttindi eða skyldur” og “Aðildarríkjunum er heimilt, að teknu fullu tilliti til viðeigandi ákvæða sáttmálans, einkum 86. gr. hans, að skylda fyrirtæki sem starfa á sviði raforku að sinna opinberri þjónustu, í þágu almennra efnahagslegra hagsmuna, sem getur varðað öryggi, þ.m.t. afhendingaröryggi, reglufesta, gæði og verð afhendingar og umhverfisvernd, þ.m.t. orkunýtni, orka frá endurnýjanlegum orkugjöfum og loftslagsvernd. Slíkar skyldur skulu vera vel skilgreindar, gagnsæjar, án mismununar, sannprófanlegar og tryggja jafnan aðgang raforkufyrirtækja í Bandalaginu að landsbundnum neytendum”

Einhver rekur kannski augun í “samkeppnismarkað” og hringir viðvörunarbjöllum. Sá markaður er til nú þegar á Íslandi, ef eitthvað þá þarf að gera þann markað aðgengilegri fyrir neytendur en hann er nú þegar.

Í þessari skyldu til opinberrar þjónustu er einnig fjallað um alþjónustu til allra viðskiptavina sem kaupa til heimilisnota og mögulega lítilla fyrirtækja, með færri en 50 starfandi einstaklinga eða ársveltu sem er ekki meiri en 10 milljónir evra (eftir því sem aðildarríkin telja rétt). Þessi alþjónusta virkar nákvæmlega eins og í póstþjónustunni og fjallar um afhentingaröryggi og tengingar við dreifinet.

Í 4. mgr. 3. gr. segir: “Aðildarríkin skulu tryggja að allir viðskiptavinir eigi rétt á að birgir útvegi þeim raforku, eftir samkomulagi, óháð því í hvaða aðildarríki birgirinn er skráður, svo framarlega sem birgirinn fer eftir gildandi viðskipta- og jöfnunarreglum. Að því er það varðar skulu aðildarríki grípa til allra nauðsynlegra ráðstafana til að tryggja að stjórnsýslumeðferðir mismuni ekki afhendingarfyrirtækjum sem hafa þegar verið skráð í öðru aðildarríki”

Þetta þýðir ekki að neinn sé skyldaður til þess að byggja sæstreng til þess að koma til móts við einn viðskiptavin sem vill endilega kaupa kjarnorku frá Rúmeníu né heldur skyldar þetta kjarnorkuver í Rúmeníu til þess að bjóða orku til einstakra viðskiptavina með því að kaupa flutningsgetu í gegnum allt dreifikerfið inn á heimili einstaka viðskiptavinar.

Tilskipunin tryggir að neytendur geti skipt um birgja innan þriggja vikna og eiga einnig rétt á öllum notkunargögnum sem skipta máli.

í 6. gr. er fjallað um eflingu svæðisbundinnar samvinnu. Þar er sérstaklega fjallað um rafmagnseyjar, sem Ísland er. Þar segir: “auðvelda samþættingu einangraðra kerfa sem mynda rafmagnseyjar sem enn fyrirfinnast í Bandalaginu. Landsvæði sem falla undir slíka svæðisbundna samvinnu skulu fela í sér samvinnu á landfræðilegum svæðum sem skilgreind eru í samræmi við 3. mgr. 12. gr. reglugerðar (EB) nr. 714/2009.”.

Tólfta greinin í reglugerð 714/2009 fjallar einmitt um svæðissamstarf flutningskerfisstjóra. Þar kemur fram að þeir sem eru í svæðasamstarfi birti annað hvert ár fjárfestingaráætlun fyrir svæðið. Það væri einmitt í slíkri áætlun sem sæstrengur kæmi fram. Þegar allt kemur til alls þá væri það ákvörðun á þessum vettvangi sem myndi leiða til lagningar sæstrengs. Á þessum vettvangi eru fulltrúar Íslendinga og ákvörðun um lagningu gæti aldrei verið tekin einhliða af fulltrúum annara landa í þessari svæðisbundnu samvinnunefnd. Ísland væri alltaf með skilgreindar reglur um þau skilyrði sem fjallað er um í 2. kafla hér að ofan um kerfisreglur.

Að öðru leyti er fjallað um skilyrði þess að leggja sæstreng í 22. gr. tilskipunarinnar sem fjallar um þróun neta og heimildir til þess að taka ákvarðanir um fjárfestingu. Þar kemur fram að flutningskerfisstjórar leggji fram 10 ára netþróunaráætlun sem byggist á fyrirliggjandi og áætluðu framboði og eftirspurn. Þar er hægt að krefjast þess að farið sé í fjárfestingar, en einungis ef framkvæmdir sem áætlaðar eru fara ekki í framkvæmd innan þriggja ára frá áætluðum tíma. Hafi semsagt verið tekin ákvörðun í einhverju landi um fjárfestingu sem allir reiða sig á til þess að tryggja framleiðslu og afhentingu en ekki staðið við það, þá er hægt að krefjast þess að ráðist verði í framkvæmdina til þess að halda því öryggi sem 10 ára áætlunin gerði ráð fyrir. Það er einungis hægt að gera samt ef slík fjárfesting er enn viðeigandi á grundvelli nýjustu 10 ára netþróunaráætlunar. Engin framkvæmd fer inn í slíka áætlun nema með samþykki viðkomandi framkvæmdaraðila til að byrja með.

Þetta telur upp helstu atriðin í þessari tilskipun. Það eru kaflar um eftirlitsaðila, skipulags aðgangs að kerfinu, lokuð dreifikerfi, sundurgreiningu reikninga og ýmislegt annað áhugavert en ekkert sem hringir viðvörunarbjöllum. Fólki er að sjálfsögðu frjálst að renna yfir þann texta sjálft, það er í raun tiltölulega fljótgert að skoða kaflaheitin, heiti greinanna og leita þannig að einhverju sem fólki finnst kannski áhugavert. Þá er hægt að lesa nánar efni hverrar greinar eða kafla fyrir sig. Þetta ætti hins vegar að duga fyrir efnislega umræðu um þennan orkupakka.

Megi nú aldrei aftur heyrast rökleysan “forðast að ræða efni málsins”. Ég kalla einfaldlega eftir nákvæmni í umræðunni í framhaldinu. Ef fólk hefur eitthvað við þennan pakka að athuga, þá vinsamlegast vísið í einstaka greinar og setjið fram túlkun ykkar á þeim texta. Þannig er hægt að nálgast ályktun út frá nákvæmum forsendum. Sem dæmi um það, sjá umfjöllunina hér að ofan um álit Friðriks Árna og Stefáns Más.

ATH. Vinsamlega ekki lesa neitt út úr þessari yfirferð um skoðun mína með eða á móti orkupakkanum. Málið er enn inni í nefnd þar sem verið er að safna umsögnum. Þar koma mögulega fram greiningar sem tvinna saman hin ýmsu atriði allra þessara reglugerða og tilskipana í einhverju nýju ljósi. Þessi yfirferð er eingöngu til þess ætluð að fjalla um eiginlegt efni pakkans og augljósar tengingar innan hinna mismunandi gerða í honum. Heildarsamhengið er langt frá því að vera augljóst þó allt virðist benda til ákveðinnar sviðsmyndar sem rímar vel við sambærileg dæmi úr öðrum EES innleiðingum sem þegar hafa verið teknar upp á Íslandi, til dæmis hvað varðar fyrirkomulag fjármálakerfis.

Ef þú, kæri lesandi, náðir alla leið á botninn þá óska ég þér til hamingju. Þetta tók um þrjá klukkutíma af lífi mínu að setja saman, ef ég tel ekki með þá undirbúningsvinnu sem ég var áður búinn að leggja í og þau skipti sem ég var áður búinn að lesa yfir allar reglugerðirnar og tilskipunina. Allt til þess að sýna fram á að það er verið að ræða efnið. Til þess að hrekja áskanair fólks sem mætir ekki á skipulagðan nefndarfund um málið með afsökunum sem standast ekki skoðun. Ég spyr þá bara á móti, hverjir eru í raun og veru að forðast efnislega umræðu?

Bestu kveðjur, Björn Leví Gunnarsson

• 2023 10
• 2022 44
• 2021 66
• 2020 63
• 2019 1
• 2016 2